مقایسه مهارت های روانی حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان پیش دبستانی رفته و نرفته

زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت علم و فناوری در قرن حاضر و تبلور این نکته که شکوفایی یک کشور از بستر آموزش وپرورش برمی خیزد، نیاز به گسترش دوره پیش از دبستان، بیش از گذشته خود را نمایان می سازد. پژوهش حال حاضر با هدف بررسی نقش آموزش پیش دبستانی بر مهارت های روانی- حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش پس­رویدادی (علی- مقایسه ای) است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان خوی در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ که تعداد آن ها ۱۹۰۰ نفر بود. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۳۲۰ که ۱۶۰ نفر آنها دارای تجربه پیش دبستان و ۱۶۰ نفر فاقد تجربه پیش دبستانی بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه رفتار سازشی(لامبرت وهمکاران، ۱۹۷۴) و آزمون رشد حرکتی (لینکلن ازرتسکی، ۱۹۴۵) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل آزمون واریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش پیش دبستانی باعث افزایش مهارت های روانی - حرکتی و سازش یافتگی در تمامی مولفه های آن ها در دانش آموزان باتجربه آموزش پیش دبستانی شده است  (۰/۰۰۱> p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حال حاضر آموزش پیش دبستانی می تواند به عنوان یکی از کارآمدترین روش های افزایش مهارت های روانی - حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان باشد. تلویحات نتیجه به دست آمده در مقاله موردبحث قرارگرفته است.

Keywords:

Preschool education , psychomotor skills , social adjustment , آموزش پیش دبستانی , مهارت های روانی حرکتی , سازش یافتگی اجتماعی