مبانی عدم تحمل کیفر؛ چالش های فراروی آن در اجرای حکم با رویکردی بر حقوق کیفری انگلیس

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 588

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JALR-14-51_013

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1400

Abstract:

زمینه و هدف: هدف های کیفر باید هم سو و در راستای اهداف نظام عدالت کیفری باشد. این اهداف با مجازات کردن بزهکارانی که فاقد شرایط اجرای مجازات هستند، برآورده نمی شود. ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری بیماری محکوم را به عنوان معیار عدم تحمل کیفر پیش­بینی کرده است. عدم تحمل کیفر دارای مبانی فقهی و حقوقی است. در مرحله اجرا، توان تحمل کیفر از سوی پزشکی قانونی احراز می گردد. رویکرد حقوق کیفری انگلیس، درجهت مداوای بزه کار و معافیت از کیفر به جای تحمیل مجازات است. در حقوق کیفری ایران، گاهی مواضع قانون با ترجیح اجرای مجازات به جای درمان بزهکار با اصول حقوق بشر و اهداف مجازات متفاوت است. روش شناسی: روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت تحلیلی – توصیفی انجام شده است. یافته ها و نتایج: مقاله حاضر، علاوه بر تبیین مبانی عدم تحمل کیفر، در پی بررسی چالش های قانون در فرایند اجرای  عدم تحمل کیفر و راهکارآن می باشد. حقوق کیفری ما علی رغم توجه ویژه به بیمار بزه کار، با به کاربردن شرایط کلی واصرار بر اجرای کیفر حدی و تعزیری حتی با فرض ضرر بر فرد، ناکافی بودن معیار پزشکی برای احراز توان تحمل کیفر در مرحله اجرا و کارایی نداشتن شرایط کلی مندرج در ماده ذکر شده، در خصوص بیماری های واگیردار مانند کرونا ویروس(کووید-۱۹) با چالش های جدی روبه رو است. نظر به شرایط خاص بزه کار بیمار و امکان تشدید بیماری، بهترین راهکار معافیت از کیفر است. از سویی دیگر، بهتر است در احراز توان تحمل کیفر، معیار «پزشکی- قضایی» به کار گرفته شود و نیز عدم تحمل کیفر برای بیماری واگیردار بدون نیاز به احراز شرایط کلی در قانون پیش بینی شود.       

Authors

محمدعلی نصرالهی

دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

علی مزیدی شرف آبادی

عضو هیات علمی گروه حقوق، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران (نویسنده مسئول)

سیدمهدی منصوری

عضو هیات علمی گروه حقوق، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران