معاد جسمانی صدرالدین شیرازی از منظر زبان دین
Publish place: Shi`a Pajoohi، Vol: 3، Issue: 10
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 180
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIA-3-10_001
تاریخ نمایه سازی: 12 مهر 1400
Abstract:
چکیده معنای زبان دین یکی از مباحث داغ فلسفی در این روزگار است. فیلسوفان زبان دین به جد این مسئله را کاویده و دیدگاه های مختلفی از قبیل بیان ناپذیری، نظریه الاهیات سلبی، نظریه تمثیل، نظریه تنزیهی عرفانی، نظریه کارکردگرایی و نظریه بی معنایی را مطرح کرده اند. در این میان، برخی از پژوهشگران با مطالعه آثار صدرای شیرازی، به عنوان یکی از فیلسوفان بسیار مهم عالم اسلام، به استخراج دیدگاه وی در حوزه زبان دین پرداخته اند. نتیجه این بررسی ها آن است که وی زبان دین را لایه لایه و ذومراتب دانسته که واژه های آن در هر عالم معنای خاص همان عالم را دارد. سبک صدرا در تعریف واژه های زبان دینی توسعه در معنا و فاصله نگرفتن از معنای حقیقی است. در این نوشتار، به بررسی دیدگاه وی در دو حوزه زبان دین، یعنی معناشناسی اوصاف الاهی با تاکید بر صفت وجود و تحلیل معناشناسی زبان دین در قلمرو معاد می پردازیم.
Keywords:
Authors
احمد زارعی حسن بقعه
دانشجوی دکتری کلام(فلسفه دین) دانشگاه آزاد واحد خوراسگان
امیر عباس علی زمانی
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :