بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و دانش جنسی زنان متاهل

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و دانش جنسی زنان متاهل شهرستان گناوه بوده است. روش پژوهش آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر گناوه بود. از میان داوطلبان شرکت در جلسه های آموزشی، ۳۰ زوج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آموزش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری مقیاس پرسشنامه باورهای ارتباطی و دانش جنسی هوپر بود. نتایج نشان داد که بین میزان باورهای ارتباطی ناکارآمد زنان دو گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود دارد. .بین ابعاد باورهای ارتباطی ناکارآمد یعنی تغییر پذیری همسر، توقع ذهن خوانی، کمال گرایی جنسی و تفاوت های جنسی دو گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود دارد. ولی در بعد تخریب گری عدم توافق بین زنان دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار وجود نداشت. همچنین از نظر میزان دانش جنسی نیز بین دو گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود دارد. بدین معنی که دانش جنسی گروه آزمایش به طور معنی دار بالاتر از گروه کنترل بود؛ ولی تعامل بین دانش جنسی و تحصیلات به سطح معنی دار نرسید. بر اساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش شناختی رفتاری بر کاهش باورهای ارتباطی ناکارآمد و افزایش دانش جنسی زنان متاهل موثر است.

بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و دانش جنسی زنان متاهل Keywords:

آموزش شناختی رفتاری , باورهای ارتباطی ناکارآمد , باور غیر منطقی , دانش جنسی و بدکاری جنسی