ارائه الگوی ساختاری تفسیری عوامل مقصدمحور موثر بر جذب و ماندگاری گردشگران (مطالعه موردی: شهر مشهد)

امروز گردشگری از اهمیت بالایی در اقتصاد جهانی برخوردار بوده و از منابع مهم درآمدهای ارزی کشورها و برونرفت از مشکلات اقتصادی در صحنههای بینالمللی، ملی، منطقهای، ناحیهای و محلی است. کلانشهر مشهد، به دلیل وجود بارگاه مقدس امام رضا (ع) و دارا بودن جاذبههای متنوع دیگر، پتانسیل و ظرفیت قابل توجهی در جذب گردشگران دارد. ازآنجایی که برنامهریزی و ارزیابی صنعت گردشگری، مهم ترین بخش از فعالیتهای گردشگری است و بسیاری از محققین معتقدند میزان اثرات مثبت گردشگری بر جوامع به طول اقامت گردشگران وابسته است؛ بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر سطحبندی عوامل مقصدمحور موثر بر جذب و ماندگاری گردشگر در شهر مشهد و ارائه الگوی ساختاری تفسیری و خوشهبندی این عوامل به منظور کمک به متولیان صنعت گردشگری در این کلانشهر در جهت برنامهریزی مطلوبتر است. به منظور دستیابی به این هدف از رویکرد کیفی بهره گرفته شده است. بدین ترتیب که نظرات خبرگان در ارتباط با سطحبندی عواملی که میتوانند بر جذب و ماندگاری گردشگران در شهر مشهد موثر باشند، طی مصاحبههای نیمه ساختاریافته و همچنین توزیع پرسشنامه جمعآوری شده و پس از تجزیه وتحلیل دادههای حاصل و دستیابی به اشباع نظری، الگوی تعاملات عوامل حاصل با روش مدلسازی ساختاری تفسیری و خوشهبندی آن ها نیز با روش MICMAC انجام پذیرفت. نتایج نشان میدهد که عوامل «قانونی و دولتی» و «مدیریتی» به عنوان عوامل محرک تاثیر فراوانی بر عوامل «رفاهی»، «زیرساختی»، «اقتصادی»، «فرهنگی اجتماعی» و «بازاریابی» به عنوان عوامل پیوندی دارند.

Keywords:

جذب گردشگر , طول مدت اقامت گردشگر , عوامل مقصدمحور , الگوی ساختاری تفسیری , خوشهبندی عوامل