کاربرد الیسیتورهای نانویی برای تولید آلوئین در سوسپانسیون سلولی گیاه آلوئه ورا (Aloe vera L.)
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 172
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJMAPR-32-2_006
تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1400
Abstract:
نانوذرات به علت داشتن ویژگی های انحصاری بیولوژیکی و فیزیکوشیمیایی، ورود گسترده ای به دنیای بیولوژی و کشاورزی داشته اند. نانوذرات نقره (Nano-Ag) در حال حاضر بالاترین سطح استفاده در نانوتکنولوژی را به خود اختصاص داده است. نانوذره دی اکسیدتیتانیوم (Nano-TiO۲) به عنوان یکی از نانوبلورهای نیمه هادی اکسیدفلزی، جایگاه ویژه ای در جهان صنعتی امروز یافته است. در این مطالعه از این دو نانوذره ارزشمند در کشت سلولی آلوئه ورا استفاده شد. دست ورزی محیط های کشت سلولی با استفاده از الیسیتورهای غیرزیستی یکی از راهکارهای مهم برای افزایش تولید متابولیت های ثانویه ارزشمند است. آلوئین به عنوان مهمترین متابولیت ثانویه موجود در آلوئه ورا یک ترکیب آنتراکینونی بوده که دارای خواص ضدمالاریایی، ضدقارچی، ضدباکتریایی و ضدویروسی می باشد. با توجه به کاربردهای فراوان این ماده در صنایع مختلف در این تحقیق از نانوالیسیتورها به منظور افزایش آلوئین در کشت سوسپانسیون سلولی آلوئه ورا استفاده شد و نتایج آن در پنج بازه زمانی مختلف توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارکرد عالی (HPLC) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانو نقره طی ۴۸ ساعت پس از اعمال تیمار باعث افزایش آلوئین به میزان ۷/۴۳% شده، سپس این میزان تا رسیدن به سطح کنترل کاهش یافت. نانو دی اکسیدتیتانیوم نیز در ۴۸ ساعت اولیه موجب افزایش میزان آلوئین به میزان ۶/۱۱% شده اما پس از آن میزان تولید آلوئین کاهش یافت، به طوری که در ۱۶۸ ساعت پس از اعمال تیمار به میزان ۸/۸% نسبت به کنترل کاهش نشان داد. با توجه به نتایج حاصل می توان گفت که وجود نانوالیسیتورها می تواند بر تنظیم مسیر تولیدی آلوئین در گیاه آلوئه ورا موثر باشد.
Keywords:
Authors
منا راعی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
منصور امیدی
استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
سپیده ترابی
استادیار، گروه بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مهدیه خدایاری
دانشجوی دکتری، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :