اثر مکمل های معدنی بر پایه منیزیم بر سنتز چربی شیر و تغییرات پروفایل اسیدهای چرب شیر گاوهای شیری هلشتاین در شرایط افت چربی شیر

مقدمه: استفاده از جیره های حاوی نشاسته بالا جهت تامین انرژی گاوهای شیری پر تولید سبب تغییر الگوی تخمیر، کاهش pH و نهایتا تغییر جمعیت میکروبی شکمبه می گردد. این تغییرات در ترکیب میکروبی با تغییراتی در مسیرهای بیوهیدروژناسیون شکمبه ای همراه بوده که موجب افزایش تولید واسطه های بیوهیدروژناسیون مانند trans-۱۰, cis-۱۲ CLA و trans -۹, cis-۱۱ CLA می گردد که از عوامل اصلی افت چربی شیر هستند. پژوهش های پیشین نشان داده اند که تنظیم pH شکمبه با افزودن عوامل بافری و قلیایی، تولید واسطه های دخیل در افت چربی شیر را کاهش می دهد. فرضیه ما بر این اساس بود که دولومیت کلسیم- منیزیم نیز به عنوان یک تثبیت کننده pH شکمبه، شرایط را جهت مسیرهای معمول بیوهیدروژناسیون مساعد نموده و می تواند سنتز چربی شیر را بهبود بخشند. هدف آزمایش حاضر تعیین اثرات مکمل های معدنی بر پایه منیزیم بر واسطه های بیوهیدروژناسیون شکمبه ای، سنتز چربی شیر و تغییرات پروفایل اسیدهای چرب شیر گاوهای شیری هلشتاین در شرایط افت چربی شیر بود.مواد و روش ها: در این آزمایش از ۲۴ راس گاو شیری هلشتاین پرتولید (روزهای شیردهی (۱۱۲ ۱۴ در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی استفاده گردید. گاوها به مدت ۷ روز قبل از آزمایش با جیره رایج گاوداری تغذیه شدند. افت چربی شیر به مدت ۱۰ روز در همه گاوها با تغذیه جیره حاوی ۳۵/۲ درصد نشاسته و ۴/۸ درصد اسید چرب (بر حسب ماده خشک) القاء گردید. آزمایش در ۲ دوره اصلی انجام گرفت . در دوره اول (روز ۱ تا (۲۰ ، گاوها به طور تصادفی به یکی از سه تیمار اختصاص یافتند: ( ۱ شاهد (جیره پایه)، (۲ جیره پایه ۰/۴ + درصد اکسید منیزیم و (۳ جیره پایه ۰/۸ + درصد دولومیت کلسیم- منیزیم. در دوره دوم یا دوره ریکاوری (روز ۲۱ تا (۳۰، همه گاوها جیره شاهد را دوباره به مدت ۱۰ روز مصرف کردند.نتایج و بحث: تغذیه جیره های بر پایه مکمل منیزیم، تولید چربی شیر (میانگین ۱/۲۳ در مقابل ۱/۴۷ کیلوگرم در روز) را طی ۳ روز افزایش داد. در سرتاسر ۲۰ روز دوره اول، هر دو جیره حاوی اکسید منیزیم و دولومیت کلسیم- منیزیم بر افزایش تولید چربی شیر موثر بودند. در دوره دوم (روز ۲۱ تا ( ۳۰ تولید چربی شیر در گاوهایی که قبلا اکسید منیزیم و دولومیت دریافت کرده بودند بیشتر شد. تفاوت در سنتز چربی شیر به دنبال غلظت بیشتر trans-۱۱ ۱۸:۱ در شیر طی دوره دوم، نشان دهنده اثر مکمل های معدنی بر پایه منیزیم بر سنتز چربی شیر به واسطه تغییر در بیوهیدروژناسیون cis-۹, cis-۱۲ ۱۸:۲ در شکمبه بود. تغییر در پروفایل اسیدهای چرب نشان داد که اکسید منیزیم و دولومیت کلسیم- منیزیم سنتز چربی شیر را با تحریک مسیر معمول بیوهیدروژناسیون و کاهش آن از طریق مسیرهای جایگزین، بهبود بخشیدند.نتیجه گیری کلی: افزودن مکمل های معدنی اکسید منیزیم و دولومیت کلسیم-منیزیم موجب سنتز چربی شیر بیشتر می گردد و تمایل دارد تا آن را حتی پس از قطع تغذیه این مکمل ها حفظ نماید. علاوه بر این، توانایی مشابهی برای هر دو مکمل معدنی مورد استفاده در رابطه با بازگشت سنتز چربی شیر و مسیرهای طبیعی بیوهیدروژناسیون مشاهده گردید. بنابراین استفاده از مکمل های بر پایه منیزیم تولید چربی شیر را به ویژه در شرایط افت چربی شیر می تواند بهبود بخشد.

Keywords:

افت چربی شیر , اسیدهای چرب ترانس , دولومیت , منیزیم