تحلیل راهکارهای تربیتی فقرزدایی در فرهنگ نهج البلاغه

از قدیم الایام یکی از مهم ترین دغدغه های بشر، تامین رفاه افراد جامعه و از بین بردن فقر بوده است؛ اما به علتهایی مانند ستمگریها و بی عدالتی های حاکمان ثروت اندوز هرگز محقق نمیشد. با ظهور اسلام این دغدغه جدیتر شد. آیات و روایات بسیاری موید این ادعاست. پژوهش حاضر که با روش کتابخانه ای و رویکرد توصیفی تحلیلی انجام شده، درصدد پاسخ به این پرسش است که امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه، برای مقابله با فقر چه راهکارهای تربیتی برای رهایی از فقر ارائه کرده اند؟ مطالعات انجام شده نشان م یدهد که بیانات و اقدامات حضرت علیه السلام در این زمینه، غالبا ناظر بر روشی تربیتی و پویش عمومی است که درصدد تربیت احاد جامعه و نهادینه کردن فرهنگ نوع دوستی مسئولیت پذیری اجتماعی برای مقابله با فقر است که با تلاش قشر ضعیف، مسئولیت پذیری و همیاری ثروتمندان و عدالت حاکمان، در قالب معیارهای اخلاقی، انسان مداری و آخر تگرایی امکان پذیر خواهد بود. اگرچه گروههای مورد خطاب حضرت علیه السلام تمام نوع بشر است؛ اما ایشان به طور اخص فقرا،ثروتمندان و مدیران حکومتی را مخاطب قرارداده و برای هرکدام وظایف خاصی را مشخص کرده اند

Keywords:

نهج البلاغه , امیرالمومنین علیه السلام , راه کار تربیتی , فقر , فقرزدایی