بهبود پایداری با UPFC بر اساس کنترلر پس فاز-پیش فاز نوع کلاسیک و نوع بهینه شده آن با الگوریتم های ژنتیک و زنبور عسل

مهمترین چالشهای شبکه انتقال مربوط به مباحث ناپایداری دینامیکی، ناپایداری گذرا و گرفتگی خطوط انتقال و محدود سازی ظرفیت انتقال توان خطوط است. قابل ذکر است البته یکی دیگر از جدی ترین مشکلات شبکه، مشکل توان راکتیو می باشد که دیگر مسائل را نیز تحت الشعاع خود قرار میدهد. البته مسئله تلفات خطوط انتقال نیز نباید نادیده گرفته شود. یکی از روشهای فائق آمدن بر این مشکلات توسعه شبکه انتقال و احداث خطوط جدید است. این امر مستلزم صرف هزینه زیادی بابت مسیریابی احداث خطوط، احداث دکل، هزینه هادی و یراق آلات خطوط انتقال میباشد. در مقابل این روش میتوان با بکارگیری یک یا چند عنصر فکتس در نقاط استراتژیک شبکه و با صرف هزینه کمتر مشکلات یاد شده را از بین برد و در عین حال اقتصادی و بهینه عمل نمود. از این رو این تحقیق به این موضوع میپردازد. در این تحقیق بحث بهینه سازی پارامترهای یکی از اداوات فکتس سری- موازی با نام کنترل کننده یکپارچه پخش بار با نام UPFC در راستای بهبود پایداری شبکه های قدرت مورد آنالیز و کنکاش قرار می گیرد. کنترلر تحت بحث یک کنترلر پس فاز-پیش فاز است. در یک سناریو برای بهینه سازی پارامترهای این کنترلر الگوریتم زنبور عسل بکار گرفته شده است و نتایج آن با نتایج سناریوهای مبتنی بر الگوریتم ژنتیک و کنترل کننده صرفا کلاسیک مقایسه شده است. شبیه سازی در محیط نرم افزار متلب صورت گرفته است.

Keywords:

سیستم قدرت , پایداری , کنترل کننده پخش بار یکپارچه , کنترل کننده پس فاز-پیش فاز , الگوریتم زنبور عسل , الگوریم ژنتیک.