ارزیابی مولکولی و افزایش فراوانی ژن مقاومت به نماتد مولد سیست در طی چند نسل خود گردهافشانی چغندرقند

  به منظور افزایش فراوانی ژن مقاومت به نماتد مولد سیست چغندرقند از توده اصلاحی ۲۶۱*(۲۰۳۱۴*W-۱۰۰۹) که حامل ژن Hs۱pro-۱ بود استفاده شد. این توده در سال اول در برنامه سلکسیون قرار گرفت و بوته­ها در مزرعه علامت گذاری و نمونه­های برگی جهت استخراج DNA تهیه گردید و سپس ارزیابی مولکولی گیاهان حامل ژن مقاومت با استفاده از نشانگر مولکولی STS و آزمون PCR اختصاصی انجام گرفت. در سال دوم این تحقیق، ریشه­های ورنالیزه شده حامل ژن مقاومت پس از یادداشت برداری وضعیت حضور علائم گال روی ریشه­ها در زیر کیج جهت تهیه بذر S۱ در مزرعه ایزوله کشت گردیدند. بذور برداشت شده S۱ همزمان در گلخانه جهت آزمون مولکولی و در مزرعه اشتکلینگ جهت تهیه ریشه کشت و در طول فصل زمستان در داخل مزرعه ورنالیزه شدند. نتایج آزمون مولکولی گیاهان S۱ با استفاده از نشانگر Hs۱pro-۱ نشان داد که حضور ژن مقاومت در لاین­های S۱ بین ۲۵ تا ۶۳ درصد متغیر است. در سال سوم، مانند سال قبل، ریشه­های حامل ژن مقاومت که در زمستان سال قبل ورنالیزه شده بودند در زیر کیج جهت تهیه بذر S۱ جدید در مزرعه ایزوله کشت گردیدند. بذور برداشت شده S۱ در گلخانه جهت آزمون مولکولی کشت شدند. نتایج آزمون مولکولی گیاهان S۱ با استفاده از نشانگر Hs۱pro-۱ نشان داد که حضور ژن مقاومت در لاین ­ های S۱ منتخب افزایش یافته است و بین ۳۹ تا ۸۰ درصد متغیر می­باشد. بنابراین نتایج نشان داد که با چند نسل خودگرده افشانی لاین­های حامل ژن مقاومت به همراه انتخاب ژنوتیپی گیاهان مقاوم با استفاده از نشانگر مولکولی می­توان به لاین­های با درصد بالای ژن مقاومت دست یافت.

Keywords:

چغندرقند , نماتد مولد سیست , مقاومت , گرده افشان , دیپلوئید , نشانگر مولکولی