بررسی مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان دوره ابتدایی(مطالعه موردی شهر اندیکا)

زمینه و هدف: بسیاری از چالش های محیط زیستی ملت ها در قرن بیست و یکم  معلول رفتار نامناسب انسان با محیط زیست است. ارتقای مهارت های محیط زیستی دانش آموزان به عنوان تصمیم سازان آینده و افزایش توانایی ها و رفتار مناسب با محیط پیرامون، نیاز به دانش و آگاهی همسو با آن دارد. لذا این پژوهش با هدف شناسایی میزان مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش­آموزان دوره ابتدایی انجام گرفته است. روش بررسی: روش بررسی توصیفی و نوع پیمایشی است و جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اندیکا در سال ۱۳۹۶ تشکیل ­دادند. از بین آنان نمونه ای به حجم ۲۴۵ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و اطلاعات مورد نیاز با پرسش­نامه محقق ساخت گردآوری شد. روایی ظاهری پرسش­نامه به وسیله پانل متخصصان و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (برای متغیرهای مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی به ترتیب ۷۹/۰، ۷۰/۰، ۸۴/۰) تایید شد. یافته ها:یافته های پژوهش نشان داد که ۵/۷۳% دانش آموزان مهارت محیط زیستی خوبی دارند. ۶۷% رفتارهای کاملا موافق محیط زیستی و ۲۰% رفتار موافق دارند. همچنین ۷۲% از دانش آموزان نسبت به مسائل محیط زیستی آگاهی زیاد و ۲۶% آگاهی کمی دارند. با توجه به میانگین مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان، دختران بیش از پسران دارای مهارت، رفتار و آگاهی بوده و از نظر وضعیت اشتغال پدر و مادر دانش آموزان، بیشترین آگاهی و انجام رفتار محیط زیستی از آن دانش آموزانی بود که شغل پدر آنها کشاورزی بود و بیشترین مهارت مربوط به دانش آموزانی بود که شغل پدر آنها کارمند بود. نتیجه تحلیل همبستگی نشان داد بین مهارت، رفتار و آگاهی محیط زیستی با پایه تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.   نتیجه گیری: جنس، شغل پدر و مادر و پایه تحصیلی در میزان مها رت، رفتار و آگاهی محیط زیستی دانش آموزان موثر بوده­است. برای بهبود رفتارهای حامی محیط زیست لازم است منابع آگاهی بخش تقویت شوند تا آمادگی و گرایش به اقدام عملی در راستای حفظ محیط زیست در قالب مهارت های محیط زیستی نهادینه شود.

Keywords:

مهارت , رفتار , آگاهی , محیط زیست , دانش آموزان