بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری با رشد اجتماعی و خودپنداره دانش آموزان دختر و پسر ابتدایی

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین با خودپنداره و رشد اجتماعی دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت. روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد. آزمودنی های این پژوهش را ۲۰۰ نفر از دانش آموزان ( دختر و پسر ) پایه ی چهارم و پنجم مقطع ابتدایی استان کرمانشاه و والدینشان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند(۱۹۷۳)، پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند(۱۹۶۵) و پرسشنامه زمینه یابی خودادراکی پی ریت منداگلیو مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که بین سبک های فرزند پروری والدین و خودپنداره و رشد اجتماعی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی و شیوه های فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه به طور مثبت رشد اجتماعی و خودپنداره را در دانش آموزان پیش بینی می کنند. ولی شیوه فرزندپروری مقتدرانه می تواند به طور قوی تری رشد اجتماعی و خودپنداره مثبت را در دانش آموزان پیش بینی کند.

Keywords:

سبک فرزندپروری , رشد اجتماعی , خودپنداره , دانش آموزان ابتدایی