تاثیر شاخص فرم شهری بر میزان پیاده روی و سلامت شهروندان (مطالعه موردی: شهر ساری)

در تاریخ شهر سازی ایرانی، مولفه های وحدت، تعادل، توازن، زیبایی، هم زیستی انسان با طبیعت و توسعه پایدار شهری همواره مورد توجه است و یکی از ویژگی ها و اهداف شهر های ایرانی اسلامی حضور انسان در و تعاملات اجتماعی و فرهنگی در محیط های شهری از جمله پیاده رو های شهری بوده که نقش مهمی در زندگی شهری داشته است. ساختارفضایی و فرم شهر در تعیین رفتار سفر و سلامت شهروندان حائز اهمیت است. ساختار فضایی شهر از توزیع فعالیت ها و کاربری ها، در نتیجه فرایندهای طبیعی و اجتماعی و اقتصادی به وجود می آید، که فرم و بافت شهر را شکل داده و بدین ترتیب در جا به جایی شهروندان نقش آفرینی می کند. فرم شهری و طراحی محلات، نقش مهمی را در انتخاب وسیله سفر و مسافت طی شده بازی می کنند. .به طوری که تراکم جمعیتی، کاربری زمین و حمل و نقل گسترده ارتباط مستقیم با سفر به وسیله اتومبیل دارند. در این ارتباط تراکم نقش بسیار موثری در کاهش نیاز به سفر دارد. عموما تراکم جمعیتی یک شهر با افزایش فاصله از مرکز شهر کاهش پیدا می کند. در این پژوهش، نوع تحقیق کاربردی توسعه ای و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است.نتایج حاکی از آن است که عوامل اقتصادی، حمل و نقل و دسترسی و توسعه فعالیت های اجتماعی فرهنگی به عنوان مهم ترین عوامل موثر در رونق پیاده راه مورد مطالعه می باشند. مهم ترین استراتژی ارتقای کیفیت عملکرد پیاده رو توجه به نقش اقتصادی و درمراحل بعد نحوه دسترسی و نقش اجتماعی آن است، جهت پویایی فضای پیاده راه باید به تجمیع و ترکیب برخی از کاربری ها و تغیر کاربری های تجاری و خدماتی جاذب از جمله کاربری های فرهنگی ،آموزشی، اداری، گردشگری، رفاهی و غیره پرداخت .

Keywords:

فرم شهرها , پیاده راه ها , پیاده روی شهری , شهر ساری