بررسی اثر بده ماکزیمم هیدروگراف سیل بر آبشستگی پیرامون گروه پایه دوتایی پل با استفاده از مدل آزمایشگاهی

آبشستگی موضعی اطراف پایه­های پل علت اصلی تخریب آن­ها می­باشد. بر این اساس مطالعات گسترده­ای برای شناخت این پدیده صورت گرفته است. اغلب این مطالعات در شرایط جریان ماندگار بوده است. این در حالی است که جریان در رودخانه به صورت غیرماندگار می­باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر دبی پیک هیدروگراف سیل بر آبشستگی پیرامون گروه پایه­های دوتایی پل در فواصل مختلف پایه­ها از یکدیگر در جریان یکنواخت و همچنین جریان غیرماندگار با استفاده از هیدروگراف­های متقارن با تغییر در دبی پیک می­باشد. هیدروگراف های مورد استفاده در آزمایشات، هیدروگراف­های پله­ای و در ۵ گام می­باشند. آزمایش­ها در شرایط آب زلال و ۹۵/۰ U/UC=انجام گرفت. در تمامی آزمایشات، قطر پایه پل (D) ثابت و برابر ۵/۲ سانتی­متر تعیین گردید. S/D (S فاصله مرکز به مرکز بین گروه پایه­های دوتایی و D قطر پایه) به میزان ۲ ،۳ ،۴ و ۵ انتخاب گردید. نتایج نشان داد در یک هیدروگراف سیل معین، با افزایش فاصله­ی نسبی بین گروه پایه­های دوتایی پل، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول و پایه دوم افزایش یافته و حداکثر آن در فاصله نسبی ۵ =S/D اندازه گیری شد. در حالی که در جریان یکنواخت، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول در ۳ =S/D و پایه دوم در ۴ =S/D مشاهده شد. همچنین، در یک فاصله نسبی ثابت پایه­ها از یکدیگر، با افزایش گام به گام دبی پیک هیدروگراف­ها، حداکثر عمق بی بعد آبشستگی پایه اول گروه پایه دوتایی پل، با یک روند افزایشی، افزایش یافته است.

Keywords:

آب زلال , آبشستگی , پایه پل , دبی پیک , هیدروگراف سیل