مطالعه خوردگی و رسوب گذاری آب های زیرزمینی دشت همدان - بهار
Publish place: Environmental Science and Technology، Vol: 12، Issue: 2
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 220
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESTJ-12-2_008
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1400
Abstract:
خوردگی و رسوبگذاری آب یکی از مشکلات مدیریت کیفی و مدیریت شبکه توزیع آب است. در این راستا از دو شاخص رایزنر و لانژلیر براساس تعادل شیمیایی بین املاح موجود در آب برای تعیین سطح خوردگی و رسوبگذاری منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار استفاده شد. نتایج نشان داد میزان خوردگی و رسوبگذاری در ۲۵/۶۴% از نمونههای آب زیرزمینی از دیدگاه لانژلیر در حد کم است. از دیدگاه رایزنر نیز ۲/۸۵% از نمونههای آبی دارای توان خوردگی و رسوبگذاری کم بودند. درصد خوردگی و رسوبگذاری منابع آب زیرزمینی قنوات در مقایسه با منابع آب زیرزمینی چاهها کمتر بود. دلیل این امر میتواند ناشی از حذف بخشی از مسیر به واسطه نقب زدن در قنوات باشد که حلالیت نمکهای مسیر را حذف نموده است. از طرفی نمودار پیپر نشان داد تیپ و رخساره منابع آب زیرزمینی دشت، بیکربنات کلسیت (۷۰%)، بیکربنات سدیک (۱۵%)، سولفات کلسیت (۳%)، بیکربنات منیزیک (۶%)، سولفات سدیک (۳%) و کلرات کلسیک (۳%) است. تیپ و رخساره آب نشاندهنده مشکلات عمده رسوبگذاری به واسطه وجود بیکربنات کلسیت و بیکربنات سدیک و تغییرات دمایی محیط است. شرکت یونهای موجود در آب در فعل و انفعالات فیزیکو شیمیایی با لولهها میتواند خوردگی ضعیفی را برای رسوبات ایجاد شده در پی داشته باشد که در واقع نقش خودشویی را بازی میکند. در مجموع منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار در محدوده کم تا متوسط رسوبگذاری و خوردگی قرار گرفت. لیکن رسوبگذاری در سیستم آبرسانی نسبت به خوردگی محسوستر است که سبب کاهش سطح مقطع جریان شده و افتهای مسیر را در پی دارد. لذا با توجه به زیانهای اقتصادی لازم است تا حد ممکن از رسوبگذاری در سیستم انتقال آب جلوگیری به عمل آید.
Keywords: