تنظیم جیره غذایی بهینه بلدرچین ژاپنی، با رهیافت مدل برنامه ریزی خطی کلاسیک و فازی

نظر به اینکه هزینه خوراک، اصلی ترین بخش هزینه واحدهای پرورشی طیور را به خود اختصاص می دهد و از طرفی تنظیم جیره های غذایی متعادل، اساس تولید اقتصادی طیور می باشند، لذا در تنظیم جیره غذایی لازم است که علاوه بر هزینه به نیازهای فیزیولوژیک پرنده نیز توجه شدهو جیره غذایی تنظیمی از انعطاف لازم برخوردار باشد. در این راستا، برنامه ریزی خطی فازی می تواند ابزار مناسبی برای تحقق اهداف مذکورباشد. بنابراین در این تحقیق با استفاده از روش برنامه ریزی خطی فازی، جیره غذایی بلدرچین ژاپنی در دوره 1 تا 14 روزگی تنظیم و نتایج آن با روش برنامه ریزی خطی قطعی مقایسه گردید. حل مدل با روش فازی، علاوه بر انطباق بیشتر با شرایط عملی، توانست هزینه جیره غذایی را نسبتبه حالت قاطع 3% بیشترکاهش دهد. علاوه بر این مدیر واحد پرورشی می تواند در شرایط مختلف از بین الگوهای متفاوت مدل فازی، گزینه موردنظر خودرا انتخاب نماید. بدین ترتیب روش برنامه ریزی خطی فازی به عنوان مدل مناسب جهت تنظیم جیره های غذایی با حداقل قیمت وتامینکننده نیازهای غذایی طیور، یک برنامه قابل توصیه برای استفاده بهینه از منابع خوراکی و افزایش دهنده درآمد پروش دهنگان می باشد

Keywords:

جیره نویسی , بلدرچین , برنامه ریزی خطی , برنامه ریزی خطی فازی