بررسی کارایی علف کش های اگزادیارژیل و تیوبنکارب بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی (Oryza sativa L.)

به منظور بررسی کارایی سطوح علف­کش­های اگزادیارژیل و تیوبنکارب بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با ۸ تیمار و ۴ تکرار، در مزرعه ­پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال ۱۳۹۰ انجام شد. در این آزمایش اثر کاربرد علف کش های کمتر و بیشتر از غلظت توصیه شده اگزادیارژیل (۴۵۰، ۹۰۰ و ۱۳۵۰ گرم در هکتار) و تیوبنکارب (۱۵۰۰، ۳۰۰۰ و ۴۵۰۰ گرم در هکتار) بررسی شد. همچنین دو شاهد بدون وجین و دو بار وجین دستی نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که ارتفاع بوته برنج، تعداد دانه در خوشه، تعداد خوشه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به طور معنی­داری تحت تاثیر تیمارها قرار گرفتند. کاربرد تیوبنکارب و اگزادیارژیل بیشتر از غلظت توصیه شده عملکرد دانه را نسبت به شاهد رقابت کامل به ترتیب ۷/۶۱ و ۳/۵۴ درصد افزایش داد که تفاوت معنی­داری با هم نداشتند، اما با سایر تیمارها تفاوت معنی­داری داشتند. بیشترین ارتفاع بوته (۶/۱۳۴ سانتی­متر)، تعداد پنجه (۶/۱۶ عدد) و تعداد دانه در خوشه (۴/۷۶) در غلظت بالای تیوبنکارب حاصل شد که ۱۰ تا ۴۴ درصد نسبت به شاهد رقابت کامل بالاتر بود. کمترین تعداد پنجه، دانه در خوشه و ارتفاع در شاهد رقابت کامل و غلظت کمتر از میزان توصیه شده دو علف­کش به دست آمد. به طورکلی، غلظت بالای تیوبنکارب و اگزادیارژیل با کنترل ۷۵ و ۶۹ درصد وزن خشک کل علف­های هرز نسبت به شاهد رقابت کامل، کارایی بالاتری در کنترل علف­های هرز داشتند و عملکرد بهتری نسبت به سطوح پایین این علف­کش­ها نشان دادند.

Keywords:

برنج , سطوح کاهش یافته علف کش , علف هرز , عملکرد دانه