رابطه نظام های مدیریت کیفیت با اثربخشی عملکرد بیمارستان های آموزشی شهر تهران

مقدمه :  مراکز بیمارستانی از ارکان نظام سلامت در هر کشوری هستند. اصلاح نظام سلامت بدون بهبود عملکرد این مراکز مقدور نخواهد بود. در بیمارستان ها از یک سو به دلیل محدودیت و دیربازدهی منابع و ضرورت ارائه خدمات مطلوب، استفاده از رویکردهای بهبود کیفیت، حیاتی می باشد. در همین راستا هدف مطالعه جاری، بررسی رابطه میان فراوانی نظام های نوین مدیریت کیفیت در اثر بخشی عملکرد بیمارستان های آموزشی شهر تهران می باشد. روش پژوهش: پژوهش کمی حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع همبستگی و از نظر زمان نیز به صورت مقطعی صورت گرفته است. به منظور نیل به اهداف پژوهش تعداد ۵۰ پرسشنامه تکمیل شده توسط مسئولان و مدیران ارشد ۳۲ بیمارستان آموزشی شهر تهران، تحلیل گردید. روایی پرسشنامه ها توسط اعمال نظرات خبرگان و پایانی آن ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد میانگین و انحراف معیار و برای مقایسه دو گروه از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: در بررسی رابطه میان به کارگیری همزمان نظام های نوین بهبود عملکرد با اثر بخشی حاصل از آن ها مقدار آماره t برابر با ۹۳. ۳ در سطح معنی داری ۰۱. ۰ P< حاصل گردید که نشان دهنده تفاوت معنی دار در اثر بخشی عملکرد بیمارستان های دارای بیش از دو رویکرد و سایر مراکز می باشد. با اعمال آزمون همبستگی پیرسون نیز رابطه معنی دار قوی و مثبتی (۶۳۰. ۰ ) میان تعداد رویکردهای مورد استفاده و اثر بخشی نظام ها ( در سطح معنی داری ۰۱. ۰ P<) مشاهده شد. نتیجه گیری: در به کارگیری الگوهای بهبود کیفیت، تلاش گردد نقاط ضعف الگوها مورد توجه قرار گرفته، و به منظور تقویت نتایج، از رویکردهای دیگر جهت پوشش آن ها استفاده شود.

Keywords:

نظام های مدیریت کیفیت , روش امتیازی متوازن , ایزو , الگوی تعالی و سرآمدی , بیمارستان