بنیان های تعارض منافع در سیاستگذاری و ساختار آموزش عالی ایران پس از انقلاب اسلامی
Publish place: Political studies، Vol: 13، Issue: 52
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUAZ-13-52_007
تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1400
Abstract:
تحلیل و فهم تعارض منافع در سیاستگذاری و ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران با محوریت قرار دادن نهاد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان یکی از ۱۹ وزارتخانه دولت ایران و مسوول انسجام بخشیدن به امور اجرایی، سیاست گذاری نظام علمی، تحقیقاتی و فناوری کشور میسر می شود. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان یک ابرسازمان دارای بخش های متنوعی در حوزه ی تصمیم سازی و اجراست که موقعیت های تعارض منافع بسیاری را شامل می شود. در تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر و در پاسخ به بنیان های تعارض منافع در ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران این فرضیه مطرح می شود که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی ایران اغلب حاصل قواعد و قوانینی است که بر اعضای دانشگاه ها و هیات علمی حاکم است. نتایج و یافته های پژوهش حاضر بر این تآکید دارند که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی می تواند منجر به کاهش کیفیت آموزش، ایجاد انواع و اقسام تقلب های علمی و برتری یافتن مسائلی مانند پول و درآمد نسبت به دانش شود.
Keywords:
Authors
علیرضا حمزه سیاه بیل
دانشجوی دکتری رشته مدیریت آموزش عالی، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مجتبی معظمی
استادیار گروه مدیریت آموزش عالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
اسمعیل کاوسی
استاد گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
رشید ذالفقاری زعفرانی
استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.