جایگاه مفاهیم دوسوسوری - لکانی در نظریه لاکلاو و موف در باب گفتمان

ارنستو لاکلاو و شانتال موف در نظریهشان در باب گفتمان، بر جزئی بودن ثبات معنا تاکید کردهاند. آنان را از دوسوسور اخذ نموده، و به مشخص نمودن وجه تمایز خود « ارزش » در این راستا، اصل زبانشناختی از نظریه روان کاوی لکان، و « نقطه کاپیتون » از کار او میپردازند. آنان همچنین، با وام گرفتن مفهوم در ترمینولوژی خاص خودشان، درصدد پای فشردن بر این گونه از ثبات « نقطه گره گاهی » نامیدن آن به معنایی هستند. امری که ذکر آن ضروری به نظر می رسد این است که ثبات جزئی معنا را نباید به گونه ای ساده انگارانه با بی ثباتی معنا همسان دانست.

Keywords:

گفتمان , مفص لبندی , وقته ها , امکان , ثبات جزئی معنا