اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر کیفیت زندگی و گرایش به طلاق زوجین تازه ازدواج کرده
Publish place: Family Counseling and Psychotherapy، Vol: 9، Issue: 2
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 236
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FCP-9-2_002
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1400
Abstract:
پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی « شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن» بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش میل به طلاق در زوجین پرداخت. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری از بین زوجین تازه ازدواج کرده مراجعه کننده به مرکز خدمات مشاوره حکمت بود که تعداد ۴۰ زوج (۴۰ نفر مرد و ۴۰ نفر زن)، به صورت در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه ۲۰ زوجی (گروه آزمایش و گروه گواه) قرار گرفتند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی که در سال ۱۹۹۶ توسط گروهی از کارشناسان سازمان بهداشت جهانی ساخته شد و پرسشنامه استاندارد میل به طلاق روزلت، جانسون و مورو (۱۹۸۶)؛ به نقل از قادر پور (۱۳۹۳) استفاده شد. در اجرای مداخله درمانی، گروه آزمایش به مدت هشت جلسه (هر هفته یک جلسه) به شیوه گروهی، با رویکرد شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن قرار گرفتند؛ درحالی که گروه گواه هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. دادها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر افزایش کیفیت زندگی و مولفههای سلامت جسم (۰۵/۰; P-Value<۵۹/۳F=)، سلامت روان (۰۵/۰; P-Value<۱۳/۶F=) و سلامت محیط (۰۵/۰; P-Value<۱۰/۶F=) در مرحله پس آزمون موثر بوده است، اما ماندگاری اثر نداشته است. همچنین شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش میل به طلاق موثر بوده است (۰۵/۰; P-Value<۶۷/۶F=)، اما ماندگاری اثر نداشته است. از یافتههای پژوهش حاضر میتوان در راستای مداخلات بالینی و درمانی جهت افزایش کیفیت زندگی و کاهش میل به طلاق زوجها استفاده کرد.
Keywords:
Authors
الهه قنبریان
گروه مشاوره دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
حسین کشاورز
دکتری مشاوره، استاد گروه مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
ناهید اسکندری
گروه روان شناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
محسن سعیدی
گروه مشاوره و راهنمایی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی (واحد علوم و تحقیقات تهران)، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :