الگوی توسعه منابع انسانی در پلیس جمهوری اسلامی ایران

این تحقیق با عنوان الگوی توسعه منابع انسانی در پلیس جمهوری اسلامی ایران و متاثر از این مسئله است که اگرعدم استفاده موثراز منابع انسانی در کشوررا مصداقی از وجود شرایط مشابه در عدم استفاده از منابع انسانی در ناجا بدانیم آنگاه می توانیم نتیجه گیری کنیم که سهم تولید ثروت کارکنان ناجا در حد پایینی خواهد بود پس ضرورت دارد تا نسبت به توسعه منابع انسانی در ناجا همت گمارد. حلقه مفقودهایی که بی توجهی به آن از حفظ، توسعه و پایداری امنیت ملی خواهد کاست. این پژوهش از حیث هدف: تحقیقی، کاربردی؛ از حیث سطح تحلیل: تحقیقی، توصیفی، تبیینی؛ و از حیث طبقه بندی روش، متکی به روش تحقیق غیرآزمایشی از نوع پیمایشی و با هدف تبیین و ترسیم مدل توسعه منابع انسانی ناجا صورت پذیرفته است. مدل آزمون شده در این تحقیق، حاصل سال ها تجربه، ترکیب مدل های توسعه منابع انسانی و کسب نظرات خبرگان فن است. جامعه آماری (N) شامل تعداد ۲۵۷ نفر که از بین آنها تعداد ۱۸۰ نفر به روش تصادفی ساده (۷۰ درصد جامعه آماری (انتخاب شده اند لیکن نمونه آمار یشامل تعداد ۱۵۹ نفر شامل افرادی است که مشاغل، سمت ها، تحصیلات و یا با موضوع توسعه منابع انسانی در ناجا در ارتباط بوده و پرسشنامه را تکمیل کرده اند. نتایج تحقیقات آنها مستقیما حاصله نشان می دهد برای توسعه منابع انسانی در ناجا موارد زیربه ترتیب دارای اهمیت هستند: ارزشیابی و تراز منابع انسانی (۵۵/۲ ،) سفارش دهنده آموزش (۸۷/۳ ) استمرارآموزش وپرورش (۸۱/۲،( چرخش شغلی (۴۹/۲ ) و نظر فرد (۲۸/۱ .) شایان ذکر آنکه هر مورد خود دارای زیر عواملی است که آنها نیز مورد سنجش قرار گرفته اند.