ژنوگرام روابط خانوادگی در ایران کهن بر اساس شاهنامه ی فردوسی
Publish place: Family Counseling and Psychotherapy، Vol: 2، Issue: 7
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 134
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FCP-2-7_014
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1400
Abstract:
هدف: برنامه ریزی برای بهبود روابط اجتماعی در عصر حاضر، بدون شناخت گذشته ناقص است. یکی از منابعی که می تواند ما را نسبت به فرهنگ گذشت ی ایران آگاه سازد شاهنامه است از آن روی که قوم ایرانی حاصل صدها سال تجربه ی زندگی و دستاوردهای خود را در آن گنجانده است. روش: برای شناخت روابط خویشاوندی شاهنامه را برگزیده ایم. خویشاوندی را به دو شکل نسبی و سببی طبقه بندی کرده ایم و روابط درون هر طبقه را بررسی و تحلیل نموده ایم. یافته ها و نتیجه گیری: در میان رده ها ی عالی جامعه، رابطه ی خویشاوندی به صورت گسترده بود؛ اما در میان رده ها ی متوسط و پایین جامعه، خویشاوندی به صورت هسته ای بود. رابطه ی خویشاوندی سببی، به اندازه ی خویشاوندی نسبی گرم و صمیمی نبود و غالبا برمبنای مصلحت اندیشی شکل می گرفت.
Keywords:
Authors
تیمور مالمیر
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان
شیرزاد نعیمی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان