اثر بخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر شادکامی همسران

 هدف: محققان حوزه های روان شناختی، علوم زیستی و علوم اجتماعی به اهمیت نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، کارآمدی، بهره وری و مشارکت اجتماعی اشاره نموده اند و به ارائه ی انواع روشهای افزایش شادی پرداخته اند. این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر شادکامی زنان و مردان متاهل شهر اصفهان پرداخته است. روش: این پژوهش تجربی از نوع میدانی است. جامعه آماری این پژوهش زنان و مردان مراجعه کننده به مرکز مشاوره الفبای زندگی در بهار و تابستان سال ۱۳۸۹ بودند. نمونه ی پژوهش شامل ۳۲ زن و مرد متاهل بودند که به روش نمونه گیری داوطلب با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. زنان و مردان متاهل گروه آزمایش، به مدت ۸ جلسه در هشت هفته تحت آموزش به شیوه ی کیفیت زندگی درمانی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. یافته ها: تحلیل یافته ها مبتنی بر آزمون تی برای گروه های مستقل نشان داد که تفاوت معنادار بین نمرات شادکامی گروه آزمایش و کنترل در مرحله ی پس آزمون وجود دارد. به این معنی که کیفیت زندگی درمانی بر شادکامی زنان و مردان متاهل موثر بوده است

Keywords:

شادکامی همسران , کیفیت زندگی درمانی , شادکامی