مسئله یابی مدیریت بحران کرونا در ایران به روش آمیخته موازی

در شرایطی که حدود دو سال از شیو ع کرونا در جها ن می گذرد، و نگرانی های پیرامون شیوع بیشتر آن، از جهت جهش-های مکرر در سال جدید شکل دوبارهای به خود گرفته، شناسایی مسائل پیرامون مدیریت بحران کووید ۱۹ ضرورت دارد.از این رو، پژوهش حاضرکه از نظر هدف کاربردی بوده به روش آمیخته موازی و براساس رهیافت ساختارگرایی چارمزانجام شده، در بخش کیفی یک جامعه آماری (اساتید دانشگاهی)، و در بخش کمی دو جامعه آماری (۱- کارکنان دولتی (حجم نمونه: ۱۱۷ نفر) ۲ افراد بدون شغل دولتی (حجم نمونه: ۱۵۹ نفر)) داشته، که ۱۲ مسئله ی عمده شناسایی شده دربخش کیفی (به روش گراندد تئوری)، در بخش کمی از طریق داده های پرسشنامه ای محقق ساخته جهت بررسی میزان تاثیرآنها مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که از جانب پاسخ دهندگان، در بین عوامل مربوط به دولت، «آموزش مجازی»، و در بخش مربوط به مردم، «اعتماد» اثرگذارترین عامل در مدیریت بحران کرونا مطرح شده است.

Keywords:

مسئله یابی , مدیریت بحران , کرونا , روش آمیخته موازی