تعیین و به کارگیری معیارهای مکان یابی ساختمان های بلند در کلان شهرها؛ نمونه موردی شیراز

به دنبال روند رشد فزاینده جمعیت کلان شهرها در ده ههای اخیرو برای حل مسئله کمبود مسکن، ساختما نهای بلند مسکونی دردستور کار برنامه ریزان و سیاست گذاران قرار گرفته است. به منظور ارتقای تاثیرات بلندمدت این ساختما نها بر سیما و عملکرد شهرها و جلوگیری از اثرات منفی آنها بر عملکرد و کیفیت زندگی شهری،معیارهای مکانیابی این بناها میتواند چالشی جدی ازدیدگاه شهرسازی باشد. هدف این تحقیق، تحلیل و معرفی معیارهای موثر برمکان یابی ساختما نهای بلند در کلا نشهرها و پیشنهاد روشی برای به کار گیری این معیارها است. طیف گسترده ای از ابعاد اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، و زیست محیطی م یتواند در این امرموثر باشدو تجزیه و تحلیل شود. در این پژوهش، پس از بررسی ادبیات شهرسازی موجود، معیارها و شاخص های موثر بر مکان یابی ساختما نهای بلند تعیین می شوند. با توجه به وزن اختصاص یافته به هر شاخص و مقدار کمی آن در مناطق هشت گانه شیراز دریک مرحله، مناسب ترین منطقه برای احداث ساختمان بلند معرفی میشوند. در مرحله دوم، پلاک های مناسب برای احداث این ساختما نها با توجه به شاخصهای محدود کننده مشخص شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که از بین معیارهای موثر بر مکان یابی ساختما نهای بلند، تاثیر قیمت زمین از سایر شاخص ها بیشتر است. پس از قیمت زمین، شیب زمین، بیشترین اهمیت را برای انتخاب مکان بهینه در احداث ساختما نهای بلند دارد. در بین مناطق هشت گانه شیراز، منطقه یک و سپس منطقه شش شهرداری، بیشترین پتانسیل را برای احداث ساختما نهای بلند دارند.

Keywords:

ندارد