تاثیر نانوذرات نقره بر بافت آبشش ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) تغذیه شده با پیش تیمار پروبیوتیک لاکتوباسیلوس

دراین تحقیق تاثیر مقاوم سازی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس بر بافت آبشش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانوذرات نقره صورت گرفت. سه گروه ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان تیمار شده شش هفته ای با پروبیوتیک سطح (A) آ (۱۰۶ کلی فرم/میلی لیتر) و پروبیوتیک سطح (B) بی (۱۰۷ کلی فرم/میلی لیتر) به مدت ده روز با غلظت تحت کشنده نانو نقره مواجهه شدند. برای بررسی آسیب ­های بافتی، از مقایسه بافت ­های مورد نظر با نمونه های شاهد ، آسیب­ های ایجاد شده تشخیص و به وسیله میکروسکوپ مجهز به دوربین عکس برداری صورت گرفت. نتایج نشان داد که عارضه هایی مانند نفوذ گلبول ­های خونی، ادم سلولی و هایپرتروفی در همه­ تیمارها، آئوریسم لاملایی و برآمدگی اپی تلیوم تیغه­ ثانویه تنها در تیمارهای تحت تاثیر نانو ذرات نقره، عارضه اتصال تیغه­ های مجاور تنها در تیمارهای تحت تاثیر پروبیوتیک و عارضه تورم سلول­ های سنگفرشی که تحت تاثیر پروبیوتیک و نانو ذرات نقره بودند، مشاهده گردید. نتیجه گیری کلی این تحقیق نشان داد که عارضه ­های مربوط به تیمار نانونقره (تیمار۴) بیش تر از سایر تیمارهای آزمایشی بود و تغییرات بافتی مانند نفوذ گلبول های خونی، ادم سلولی و هایپرتروفی در تمام تیمارهای آزمایشی وجود داشت و این عوارض بیش ترین عوارض مشاهده شده در بافت آبشش بودند و سطوح مختلف پروبیوتیک نتوانست اثر مخرب نانو نقره را بر بافت آبشش بهبود ببخشد بلکه خود نیز باعث عوارضی در بافت آبشش گردید ولی عوارض آن در مقایسه با نانو ذره نقره کم تر بود. 

Keywords:

ماهی , هیستوپاتولوژی , نانو ذرات فلزی , پروبیوتیک