برنامه ریزی انرژی الکتریکی بین دو شهر با استفاده از رویکرد برنامه ریزی تصادفی (مطالعه موردی کلان شهرهای تهران و اصفهان)

این مقاله، یک روش برنامه­ ریزی تصادفی مبتنی بر کاپولا ارائه می­کند که قادر به تعیین مقادیر بهینه استفاده از منابع اولیه انرژی و فناوری­های مختلف در تامین انرژی الکتریکی موردنیاز می­باشد. در این مدل عدم قطعیت ناشی از متغیرهای تصادفی در قالب سناریوهای مختلف ارائه و تعاملات بین متغیرهای تصادفی با استفاده از توابع کاپولا با توزیع احتمالات مختلف نشان داده شده و سپس، براساس رویکرد توسعه یافته­ی روش مذکور، برنامه­ریزی سیستم انرژی شهری برای کلان­شهرهای تهران و اصفهان پیشنهاد گردیده است. نتایج به دست آمده از حل مدل حاکی از عدم انطباق روند فعلی استفاده از فناوری­ها با نتایج بهینه سازی می باشد و نشان می­دهد در هر دو شهر فناوری خورشیدی در مقایسه با فناوری­های سیکل ترکیبی، گازی و بخاری در تامین بخشی از تقاضای برق از لحاظ اقتصادی و زیست محیطی مقرون به صرفه ­تر می­باشد و می­بایست در سیاست­های سرمایه­گذاری در اولویت قرار گیرد. به منظور جبران کمبود عرضه، باقیمانده انرژی الکتریکی نیز می­بایست توسط شبکه برق تامین گردد که در مقایسه با وضعیت موجود با همان هزینه سرمای ه­ای، میزان آلایندگی کاهش خواهد یافت.طبقه بندی JEL: C۰۲، L۱۱، Q۴۰، R۰۰

Keywords:

برنامه ­ریزی انرژی , برنامه­ریزی تصادفی , کاپولا