تحلیل و نشانه شناسی سامانه مسکن ایرانی بر معنای خانه و معماری

این مقاله به بررسی تاثیرات فرایندها و تحوالت فرهنگی معاصر مانند مدرن شدن، جهانی شدن، رسانه ای شدن، گسترش تکنولوزی های ارتباطی و اطالعاتی، تحول خانواده، تاثیر مثبت و منفی تکنولوژی و مدرنیته بر خانه و خانواده، عرفی شدن و رشد فردگرایی بر خانه و مفهوم آن می پردازد. خانه از دید اقتصادی نوعی کاال، از دیدگاه هنری نماد، از دیدگاه جامعه شناسانه نهاد، از دیدگاه مهندسی و معماری بنا، از دیدگاه شهرسازی فضا و از دیدگاه انسان شناختی نوعی فرهنگ تلقی می شود که تمام تعابیر ذکر شده را در دارد. درک خانه و جایگاه آن در نظام روابط اجتماعی مردم و جامعه نیز با در نظر گرفتن تمامی وجوه نمادین، نهادین، مادی و زیباشناسانه خانه یا همان فرهنگ خانه امکان پذیر است. در انسان شناسی این شیوه جامع یا همه جانبه نگریستن به امور انسانی و اجتماعی را رویکرد کل نگر))holistic approach می نامند. رویکرد کل نگر یعنی دیدن همه ی اجزاء تشکیل دهنده ی فرم و فضا و معماری. به تعبیری دیگر، «تمام وجوه نمادین، نهادین، مادی و زیباشناسانه مسکن، ابعاد مختلف خانه اند نه آنکه چیز های مختلف باشند.» در انسان شناسی خانه به کمک مفهوم فرهنگ این ابعاد انسجام و ارتباط متقابل می یابند و «فرهنگ خانه» را می سازند.

Keywords:

مناسبت همزمانی , مناسبت درزمانی , مسکن سنتی ایرانی , مسکن معاصر ایرانی , لایه های متن/مسکن