نگرش قوانین کیفری جمهوری اسلامی ایران درمواجه با کووید ۱۹ و بیماری های واگیردار

در این مقاله چالش های پیش روی نگرش قوانین کیفری ایران در در مواجهه با کووید ۱۹ و بیماری هایواگیردار را در دو بخش نشان داده است. نخستین چالش جرم انگاری مصادیق مختلف انتقال بیماری هایواگیردار است. چالش دیگری که وجود دارد این است که؛ مسئولیت کیفری که از این طریق ایجاد می گردد،مسئولیت کیفری از روی مباشرت است یا تسبیب. در زمینه چالش نخست با وصف اینکه می توان این موضوع رابر مبنای ماده ۶۱۴ ، ۶۸۸ و ۲۸۶ قانون مجازات اسلامی جرم انگاری کرد با این وصف به نظر می رسد کهمناسب ترین ماده در این زمینه ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ باشد که مقرر نموده است که در صورتیکه افراد با فعل یا ترک فعل خود منجر به فوت سایرین شوند، این فوت حسب مورد می تواند از مصادیق عمد،شبه عمد و خطای محض باشد و بالتبع آن، مرتکب می تواند به یکی از مجازات های قصاص ، دیه یا حبسمحکوم شود. در زمینه چالش دوم نتایج نشان داد که؛ در مواردی که انتقال بیماری های واگیردار به صورتعمدی صورت می گیرد می توان بر مبنای مباشرت، مرتکب را دارای مسئولیت کیفری مستقیم دانست. با اینحال ، از آنجا که در اغلب موارد، مرتکب جرم از روی غفلت موجبات انتقال بیماری را فراهم می سازد ، بایستیمسئولیت کیفری مرتکب را از روی تسبیب دانست.

Keywords:

قوانین کیفری , کووید ۱۹ , بیماری های واگیردار , مسئولیت کیفری