برآوردی از وضعیت شکار در منطقه حفاظت شده چهل پا، استان خوزستان

شکار بی ­رویه و غیرمجاز از فعالیت­ هایی است که می ­تواند انقراض­ محلی جمعیت­ های مجزا و کوچک گونه­ های در تهدید را در پی داشته باشد. بنابراین، به منظور اتخاذ و توسعه راهبردهای مناسب در هر منطقه، دست­یابی به آمارهای درست و جامع در زمینه وضعیت شکار ضرورتی اجتناب­ ناپذیر است. پژوهش حاضر، به بررسی وضعیت شکار در منطقه حفاظت شده چهل ­پا در شهرستان اندیمشک پرداخته است. تعداد ۵۰۰ پرسش­نامه به روش پرسش­نامه جواب ­دار و مصاحبه حضوری، میان دو گروه شامل مردم محلی و شکارچیان منطقه توزیع شد. حدود ۷۰ درصد شکار در منطقه از نوع تفریحی است، که بیش تر از نوع شکار تروفه است. بیش از ۸۵ درصد شکارچیان اعلام نمودند که شکارهای صورت گرفته توسط آن ها بدون مجوز قانونی بوده است. بیش از ۷۵ درصد شکارچیان، شکار گروهی را ترجیح داده و اغلب تمایل به تشکیل گروه­ های دو تا سه نفری دارند. حدود ۵۰ درصد شکارچیان شمار کل و بز را در منطقه ۲۰۰ تا ۳۰۰ راس برآورد نمودند. مشارکت دادن ذی ­نفعان کلیدی در اجرای قوانین و طرح ­های مدیریت حیات وحش، استفاده از شیوه ­های مختلف برای جلب اعتماد بین جوامع بومی و سازمان­ های مسئول حفاظت از محیط زیست، استفاده از راهکارهای اجرایی برای کاهش تضاد بین انسان و حیات وحش، تلاش برای برچیدن اعتقادهای محلی بی ­پایه درباره استفاده­ های داروئی و سنتی از حیات وحش، حمایت از برنامه­ های اصولی به منظور جذب طبیعت ­گردان و تشویق توسعه صنایع دستی و سنتی منطقه می توانند به عنوان راهکارهای مدیریتی پیشنهادی در منطقه مورد توجه قرار گیرند.

Keywords:

شکار غیرمجاز , جمعیت های کوچک , انقراض محلی , جوامع بومی , ذی نفعان