استفاده از مواد شیمیایی جهت مقابله با شکوفایی Cochlodinium polykrikoides در مزارع پرورش میگو و تاثیر احتمالی آن ها بر میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)

به­ منظور تعیین بهترین شیوه مبارزه با عامل کشند قرمز (شکوفایی پلانکتونی)، Cochlodinium polykrikoides، در تالاب های ساحلی به­ ویژه مزارع پرورش میگوی Litopenaeus vannamei، با اولویت حفظ سلامت و کیفیت میگوی تولیدی، تاثیر غلظت‎های ۰/۰۱، ۰/۰۵، ۰/۱، ۰/۵ و ۱ میلی­گرم بر لیتر از ترکیبات هیدروکسید منیزیم، پلی آلومینیم کلراید، سولفات آلومینیم، سولفات آهن، هیپوکلریت سدیم، کربنات کلسیم و نشاسته بر محیط‎ کشت این آبزی با تراکم ۱۰۰ هزار سلول در لیتر و هم­چنین بر میگوی Litopenaeus vannamei با تراکم ۱۰ عدد در هر آکواریوم ۲۰ لیتری، در طول سال­ های ۱۳۹۰-۱۳۹۱ در پژوهشکده میگوی کشور (بوشهر) مورد بررسی قرار گرفت. کشت Cochlodinium polykrikoides، در محیطی با شدت ۲۰۰۰ لوکس نور فلورسنت سفید، ۱۲ ساعت تاریکی و ۱۲ ساعت روشنایی، دمای ۲۸ درجه سانتی­ گراد و شوری ۳۰ گرم بر لیتر (ppt)، انجام گردید. یافته­ های این تحقیق گویای آن است که همه موارد حتی غلظت  ۰/۰۱ میلی‎گرم بر لیتر از ترکیبات فوق، سبب شکستن شکوفایی پلانکتونی و رسوب­ گذاری نمونه گردید. هم­ چنین تمامی ترکیبات فوق به­جز غلظت ۱ گرم بر لیتر هیپوکلریت سدیم، پس از ۹۶ ساعت، فاقد تاثیر مستقیم بر سلامت میگو می‎باشند. با توجه به نقش نشاسته در رسوب­ گذاری ذرات معلق با تولید درد زنده (بیوفلاگ) و هم ­چنین نقش آن به ­عنوان یک ماده غذایی برای آبزیان، از میان ترکیبات فوق، استفاده از نشاسته در مزارع پرورشی به ­عنوان یک ماده مناسب برای مقابله شیمیایی با شکوفایی Cochlodinium polykrikoides پیشنهاد می ­گردد.

Keywords:

مقابله شیمیایی , Litopenaeus vannamei , Cochlodinium polykrikoides , شکوفایی پلانکتونی , خلیج فارس