ارزیابی مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی (۱۹۲۷ Panthera pardus saxicolor, Pocock) با روش آنتروپی بیشینه (Maxent) در پارک ملی تندوره طی فصول تابستان و پاییز

    پلنگ ایرانی (Panthera pardus saxicolor) به عنوان یکی از بزرگ ترین گربه سانان ایران از جایگاه ویژه­ای در مدیریت و حفاظت از حیات وحش برخوردار است. این گونه توسط اتحادیه بین­ المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) در رده حفاظتی در معرض خطر انقراض (EN) قرارگرفته است. مهم­ ترین عامل در کاهش جمعیت این گونه، تخریب و نابودی زیستگاه­ های آن معرفی شده است. لذا شناخت عوامل موثر بر مطلوبیت زیستگاه پلنگ به عنوان یک ابزار کارآمد، می­ تواند مدیران را در مدیریت و حفاظت از زیستگاه­ های باقی مانده و انتخاب لکه­ های جدید یاری رساند. در این مطالعه با استفاده از رویکرد بی نظمی بیشینه و جمع­ آوری داده­ های میدانی، مدل مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی در پارک ملی تندوره که یکی از مهم­ ترین زیستگاه­ های این گونه در ایران است، طی سال ۱۳۹۱ در فصول تابستان و پاییز تهیه شد. قدرت پیش­ بینی مدل تهیه شده با استفاده از شاخص AUC محاسبه شده (۰/۸۷۸) که نشان از قدرت خوب مدل در پیش ­بینی مطلوبیت زیستگاه این گونه است. نتایج نشان داد که مهم ­ترین عامل موثر بر حضور یا عدم حضور پلنگ در این منطقه فاصله از جاده است. به علاوه مطلوب­ ترین زیستگاه پلنگ در این فصول ارتفاع ۱۹۰۰ تا ۲۳۰۰ متری از سطح دریا و در جهت شمالی و هم­ چنین فاصله ۱۱۰۰ تا ۲۵۰۰ متری از چشمه­ ها واقع شده است. این نتایج مشخص کننده تاثیر منفی جاده­ ها روی گونه­ های ارزشمند و حفاظت شده پارک­ های ملی است.

Keywords:

ارزیابی زیستگاه , بی نظمی بیشینه (Maxent) , پارک ملی تندوره , پلنگ ایرانی