اثری شوری آب آبیاری برکیفیت و کمیت ژنوتیپ های تجاری خربزه

در حال حاضر استفاده از ارقام متحمل به شوری یکی از مهمترین روشهای موثر در بهره برداری از منابع آب و خاک شور در نواحی خشک و نیمه خشک جهان می باشد دراین راستا اثرات شوری آب آبیاری بر رشد عملکرد و خصوصیات کیفی 9 ژنوتیپ تجاری خربزه شامل درگزی، خاقانی، قصری، بندی، جعفرآبادی، چاه پالیز، هانیدیو، آناناس ملون و عباس شوری در ایستگاه عباس آباد مشهد با استفاده از آبهایی با شوری 6/2 و 12 دسی زیمنس برمتر در طی دو سال 1386-1385 مورد بررسی قرارگرفت در شوری 6/2 دسی زیمنس برمتر ژنوتیپ جعفرآبادی با 18569 کیلوگرم درهکتار بالاترین و ژنوتیپ درگزی با 8555 کیلوگرم درهکتار کمترین عملکرد را داشته اند بیشترین درصد قند به میزان 15/67 مربوط به ژنوتیپ درگزی و کمترین مقدار قند به میزان 11/17 درصد مربوط به ژنوتیپ عباس شوری بود. با افزایش شوری عملکرد میوه در کلیه ژنوتیپ ها کاهش یافت ولی با توجه به تفاوت های ژنتیکی ژنوتیپ ها این کاه شها متفاوت بود در سطح شوری 12 دسی زیمنس برمتر بیشترین عملکرد میوه را ژنوتیپ جعفرآبادی به مقدار 8714 کیلوگرم درهکتار و کمترین آن را ژنوتیپ درگزی به مقدار 556 کیلوگرم درهکتار داشت به نظر می رسد که ازنظر صفت عملکرد ژ«وتیپ جعفرآبادی متحمل ترین ژنوتیپ و ژنوتیپ درگزی حساس ترین ژنوتیپ نسبت به درجه شوری آب باشد با افزایش شوری آب درصدقند درژنوتیپ های درگزی جعفرآبادی بندیو آناناس ملون کاهش و در ژنوتیپ های خاقان، قصری چاه پالیبز، هانیدیووعباس شوری افزایش یافت

Keywords:

شوری , ژنوتیپ , خربزه , عملکرد