بررسی عوامل موثر بر بیگانگی سیاسی دانشجویان (مطالعه موردی: دانشگاه شیراز)

بیگانگی یکی از مفاهیم اساسی در جامعه شناسی است که مورد توجه بسیاری ا ز اندیشمندان می باشد. این مقاله به بررسی عوامل موثر بر بیگانگی سیاسی دانشجویان در دانشگاه شیراز می پردازد. در تبیین بیگانگی از چارچوب نظری گی یر در حوزه روانشناسی اجتماعی، استفاده شده است که گی یر با مفهوم سازی مجدد از ابعاد بیگانگی سیمن(سیمن،۱۹۵۹) و با توجه به روند رو به رشد و گسترش ارتباطات، در یک چارچوب سیستمی به تبیین آن پرداخته است. نتایج این تحقیق که از یک نمونه ۴۰۰ نفری ، به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای و از طریق فرمول کوکران از جامعه آماری ۶۸۲۲ نفری انتخاب شده اند، نشان می دهد که متغیرهای اعتماد به نفس، میزان رضایتمندی سیاسی، شیوه تربیتی خودراهبر خانواده و تقدیرگرایی بیشترین تاثیر را بر بیگانگی سیاسی دانشجویان داشته اند. تحلیل چند متغیره نشان می دهد که از میان متغیرهای مذکور، اعتماد به نفس و میزان رضایتمندی سیاسی به عنوان مهم ترین متغیر ظاهر شده اند و دو متغیر مقطع تحصیلی و تحصیلات پدر نیز به جمع متغیرهای فوق افزوده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بیگانگی سیاسی پدیده ای چندبعدی است که در طول فرآیند اجتماعی شدن فرد شکل می گیرد و عوامل مختلف روان شناختی و جامعه شناختی (عوامل ذهنی و عینی) بر آن موثرند. واژه های کلیدی: بیگانگی، بی معنایی، بی هنجاری، بی قدرتی، تقدیر گرایی، شیوه تربیتی خود راهبر

Keywords:

بیگانگی , بی معنایی , بی هنجاری , بی قدرتی , تقدیر گرایی , شیوه تربیتی خود راهبر