بررسی سیاستهای مسکن اقشار کم درآمد در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه جهان

تامین مسکن مناسب برای شهروندان به ویژه گروه کم درآمد یک چالش در کشورهای جهان برای دستیابی به توسعه پایدار محسوب میشود. مداخلات حکومت میبایست به نیازهای قشر آسیب پذیر و محروم که بسیار کم از خدمات بازار بهره ور میشوند توجه کند. از مهمترین راه هایی که به برآوردن نیاز مسکن فقرا کمک میکند، افزایش دسترسی آنان به مسکن میباشد. در این راستا لازم است گروه هدف به درستی شناخته شود. شناخت گروه هدف با توجه به شرایط اقتصادی- اجتماعی هر کشوری، نیازمند در نظر گرفتن معیارهای خاصی میباشد . عدم انتخاب صحیح این معیارها منجر به اختلالاتی در انتخاب اقشار نیازمند شده و چه بسا، اقشار متوسط و متوسط به بالا از سیاستهای تامین مسکن کم درآمدها بهره بیشتری ببرند. در سالهای اخیر حکومت کشورهای درحال توسعه عمدتا از اقدامات نظارتی در جهت حل مشکل مسکن استفاده کرده اند. یکی از مهمترین سیاستها کنترل قیمت زمین و مسکن بوده است. منطق این نوع کنترل، این است که قیمت زمین و مسکن بسیار بالا بوده، بنابراین انجماد قیمتها زمین و خانه را برای این قشر بسیار قابل دسترستر میکند. در کشورهای توسعه یافته نیز به نسبت ثروتمند شدن این کشورها، بیشتر توجه سیاستهای مسکن از حل کردن کمبود و بهبود کیفیت مسکن به مواجه با مسکن مقرون به صرفه و دسترسی به مسکن انتقال یافت.

Keywords:

سیاست مسکن , مسکن اقشار کم درآمد , مسکن اجتماعی , کشورهای درحال توسعه , کشورهای توسعه یافته