برآورد نرخ بهینه بیکاری و مقایسه آن با نرخ طبیعی (با تاکید بر متغیرهای برنامه سوم توسعه اقتصادی- اجتماعی)

با نگاهی کوتاه در ادبیات جدید اقتصادی. به این نکته حائز اهمیت می رسیم که تورم، بیکاری نقش مهمی در عرصه اقتصاد داشته است و در ایران دو معضل بیکاری و تورم همواره باعث به وجود آمدن مشکلات در اقتصاد و جامعه گردیده است. مقاله حاضر به دنبال آن است که به برآورد نرخ بهینه بیکاری و مقایسه آن با نرخ طبیعی پرداخته و سپس نگاهی کوتاه به عملکرد و پیش بینی برنامه سوم توسعه در مورد دستیابی به نرخ بیکاری مطلوب می اندازد. برای این منظور با ارائه یک چهارچوب نظری، به کارگیری منحنی آرمی که نشات گرفته از منحنی لافر استء به برآو رد نرخ بهینه بیکاری ۹/۶ درصد برای اقتصاد ایران پرداخته است و سپس با استفاده از تحقیقات جرج پری، گوردون با تاکید بر انتظارات قیاسی، نرخ بیکاری طبیعی ۶/۱۰درصد برای اقتصاد ایران محاسبه گردید. نتایج کسب شده فرضیه معنی دار بودن اختلاف میان نرخ بیکاری طبیعی، نرخ بهینه بیکاری را تایید می کند و همچنین عملکرد و پیش بینی نرخ بیکاری در اقتصاد کشور در سال های اخیر، در جهت رسیدن به بیکاری بهینه در این تحقیق برآورد زده می شود. آمار، اطلاعات مورد استفاده از منابع آماری معتبر. برای دو ره زمانی ۱۳۷۹- ۱۳۵۰ به دست آمده اند. طبقه بندی JEL: J۲۱، ۲۳ J، ۶۴ J.

Keywords:

انتظارات تورمی , بیکاری , پس انداز ملی , تورم , تولید ناخالص ملی , مخارج سرمایه گذاری بخش خصوصی , مخارج عمرانی بودجه عمومی دو لت , منحنی آرمی , منحنی فیلیپس