مقایسه عملکرد نانو هیدروژل های گیاهی به عنوان فیلترهای زیستی در جذب نیتریت از پساب مزارع پرورش ماهی

هدف این بررسی برآورد عملکرد نانو ژل های گیاهی به عنوان جاذب جدید و به منظور حذف نیتریت با صرف هزینه پایین بود. ابتدا نانو ژل های گیاهی (نانو باگاس، نانو فیبر عامل دار شده با کیتوزان و نانو فیبر لیگنوسلولز) را با روش مکانیکی و مکانیسم بالا به پایین آماده نموده به منظور مشخص نمودن بهینه های جاذب، آزمایش در یک سیستم ناپیوسته انجام شد. سپس محاسبات ایزوترم و سنتیک به منظور برآورد ضرایب جذبی انجام گردید. مقدار بهینه وزن جاذب برای هر نانو ژل بترتیب برابر با ۱/۰ برای نانو باگاس و فیبر لیگنوسلولز و ۳/۰ گرم برای نانو فیبر اصلاح شده، ۴ برای نانو باگاس و فیبر لیگنوسلولز و ۵ برای نانو فیبریل اصلاح شده بوده و غلظت اولیه  و زمان برای همه جاذب ها ۲۵ میلی گرم بر لیتر و ۶۰ دقیقه تعیین شد. طبق معادله های هم دمای جذب بیشترین تطابق با مدل های لانگمویر، فروندلیش و تمکین و سنتیک مرتبه دوم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین راندمان حذف نیتریت مربوط به نانو فیبر عامل دار شده با میزان حذف ۱/۹۳ درصد بود و برای نانو باگاس ۵۱/۶۵ و نانو فیبر لیگنوسلولز ۹۶/۶۸ درصد محاسبه شد. استفاده از نانو ژل های گیاهی می تواند در سیستم خروجی پساب مزارع گرمابی به عنوان فیلترهای زیستی کارآمد مورد استفاده قرار گیرد.  

Keywords:

Green adsorbent , Fish farm waste , Nano gel , Water resources management , نانو ژل , جاذب سبز , پساب مزارع , مدیریت منابع آبی