بررسی و مقایسه ویژگیهای شیمیایی خاکهای زراعی استان اصفهان

کیفیت خاک (با مفهوم توانایی خاک در انجام وظایف ) امروزه به عنوان بخش مهمی از پایداری منابع در محیط زیست بهشمار میرود که همواره تحت تاثیر فعالیتهای بشری قرار گرفته است. برای ارزیابی کیفیت خاک از شاخصها استفاده میشود. گروهی از این شاخصها مربوط به فرآیندهای شیمیایی مرتبط با وظایف و کارکرد خاک میباشد. از ۱۱۹ پایگاه انتخاب شده برای سنجش کیفیت خاک در اراضی زراعی استان اصفهان نمونه برداری مرکب از لایه های ۰-۳۰ و ۳۰-۶۰ سانتیمتری انجام شد. برای کلیه نمونه ها در آزمایشگاه، خصوصیات تیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلر، کربنات و بیکربنات، سولفات، آهن، منگنز، روی، مس، درصد آهک، گچ، بر، سدیم، کربن آلی و ظرفیت جذب کاتیونی خاک اندازه گیری گردید. بیشترین میانگین اغلب عناصر مورد نیاز و اصلی گیاه در اعماق ۰-۳۰ و ۳۰-۶۰ در مناطق غرب و جنوب استان اصفهان قرار گرفتند و کمترین میانگین عناصر فوق در شمال استان واقع شده اند. از طرف دیگر خصوصیاتی که برای رشد گیاهان مانع هستند مانند عناصر کلر، سدیم ، گچ ، بر و سدیم در مناطق شمالی استان در بیشترین میزان مشاهده شدند. با توجه به صفات مورد بررسی در پایگاه های مطالعاتی، مناطق شرق، شمال، شمال شرق اصفهان و در بخش مهیار در جنوب اصفهان بدون اعمال مدیریت های دقیق کشاورزی با خطر تخریب بیش از پیش مواجه است.

Keywords:

اصفهان , کیفیت خاک , تغییرات شیمیایی