زیستگاه های جنگلی مناسب برای حفاظت از سنجاب ایرانی (Sciurus anomalus pallescens) در غرب استان کرمانشاه

منطقه زاگرس با پنج میلیون هکتار جنگل تقریبا وسعتی معادل ۴۰ درصد از کل جنگل های کشور را به خود اختصاص داده است. استفاده بی رویه از جنگل های زاگرس طی سالیان متمادی، موجب شده که این جنگل های با ارزش به اکوسیستم های حساس و شکننده ای تبدیل شوند. سنجاب ایرانی از پستانداران شاخص جنگل های بلوط زاگرس است، که متاسفانه زیستگاه های مطلوب این گونه در اثر فعالیت های تخریبی انسانی به شدت کاهش یافته است. مطالعه حاضر جهت انتخاب لکه های باقی مانده مطلوب برای حفاظت از این گونه شهرستان ثلاث باباجانی انجام گرفت. برای انجام این کار  نقاط حضور گونه با انجام مطالعات میدانی و گزارشات جوامع محلی و کارشناسان محیط زیست به دست آمد. متغیرهای مورد نیاز برای مدل سازی نیز با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه و برای تهیه نقشه های مطلوبیت زیستگاهی و لکه های مناسب حفاظتی برای این گونه از نرم افزار حداکثر بی نظمی (MaxEnt) استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان دادند که عمده لکه های مناسب حفاظتی برای این گونه در غرب شهرستان ثلاث باباجانی قرار گرفته است (ACU= ۰/۹۶۱). هم چنین متغیرهای ارتفاع، فاصله از جاده و پوشش گیاهی مهم ترین متغیرهای موثر بر مطلوبیت زیستگاهی این گونه شناسایی شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مناطق جنگلی با پوشش متراکم و مناطق جنگلی مرتفع مطلوب ترین زیستگاه های موجود برای گونه سنجاب ایرانی می باشد. به نظر می رسد انتخاب بخش هایی از لکه های جنگلی پیشنهادی به عنوان منطقه حفاظت شده در شهرستان ثلاث باباجانی می تواند نقش موثری را در حفاظت از این گونه داشته باشد.

Keywords:

سنجاب ایرانی , مطلوبیت زیستگاه , ثلاث باباجانی , حداکثر بی نظمی