تحلیل فضایی خدمات گردشگری شهر ساحلی بوشهر با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی

گردشگری به عنوان صنعتی خدمات در جهان، پدیدهای است که از تحرکات بالا در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و محیطی برخورداراست. یکی از راه های جلب رضایت گردشگران در این زمینه، برنامه ریزی فضایی در زمینه خدمات گردشگری است؛ زیرا این برنامه ریزی،درصورت اعمال رویکردی مکانی- فضایی، عاملی موثر و سرعت بخش در نیل به اهداف توسعه پایدار و متوازن مناطق گردشگری است.پژوهش حاضر از لحاظ هدف،کاربردی و از لحاظ روش به صورت توصیفی-تحلیلی است. هدف این پژوهش شناسایی پهنه های مطلوباز لحاظ ارائه خدمات گردشگری شهر بوشهر و بررسی مناطق کمتر توسعه یافته از دیدگاه توزیع خدمات و تسهیلات این شهر ساحلیاست که با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی انجام می پذیرد. پس از شناسایی معیارهای مناسب منطقه مورد مطالعه با توجهبه شاخص های گردشگری ساحلی-شهری، با استفاده از نظرات کارشناسان حوزه گردشگری و برنامه ریزی شهری از طریق پرسشنامهمدل AHP ، با کمک مقایسات زوجی معیارها در این مدل و پس از آنالیز، وزن لایه های اطلاعاتی منتسب به معیارهای اصلی پژوهشبدست آمد. وزن های هریک از لایه ها در محیط ArcMAP۱۰.۸ از طریق تحلیل هر کدام، بر روی لایه ها اعمال و پس از همپوشانی۱۰ معیار اصلی پژوهش، نقشه نهایی پهنه های خدمات گردشگری شهر بوشهر در ۵ سطح تولید شد. در سطوح دسترسی پنج گانه، سطوحبسیار عالی، خوب ، متوسط، نامناسب و بسیار نامناسب به ترتیب ۰۸ / ۱۴ ، ۵۸ / ۱۸ ، ۶۵ / ۱۷ ، ۷۷ / ۲۳ و ۹۲ / ۲۵ درصد از مساحت منطقهرا دربرمی گیرد. نقشه نهایی بیانگر این است که حدود نیمی از مساحت منطقه شهر بوشهر در سطح نامناسب و بسیار نامناسب واقع است که دراین سطوح قابلیت مطلوبی برای عرضه قابلیت ها، زیرساخت و امکانات مناسب برای گردشگر ندارد و هرچه از بخش مرکز شهر بوشهر در منطقه ۱شهری به سمت مناطق جنوبی شهر(منطقه ۲) حرکت می کنیم، مشاهده می شود در مناطق جنوبی از شدت توسعه پذیری کاسته می شود.

Keywords:

خدمات گردشگری , شهر ساحلی , توسعه پذیری , سیستم های اطلاعات جغرافیایی , AHP