مقایسه اثر بخشی روش قصه گویی و شعر با روش سنتی بر عملکرد تحصیلی درس فارسی دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان بافق

فراهم آوردن زندگی عادی و پرورش توانایی های لازم در کودکان نه تنها مستلزم امکانات آموزشی و روانشناختی در جامعه است بلکه متضمن نوعی فلسفه اجتماعی است که در آن کودکان افرادی به شمار ایند که به خودی خود و فارغ از هر قصد و غرض دیگری ارزشمند هستند. امروزه این دیدگاه نسبت به کودکان را بدیهی می پنداریم و بعد از قرن ها درک نادرست از کودکان به مشکلات بهداشت روانی و نیازهای آنان توجه بیشتری داریم و در این راه با روش های گوناگون علمی درصدد رفع مشکلات روانشناختی کودکان هستیم. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش قصه گویی و شعر با روش نسبتی بر عملکرد تحصیلی درس فارسی دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان بافق انجام گرفت. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و با توجه به شیوه اجرا به صورت آزمایشی در قالب یک طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل صورت پذیرفت. در این پژوهش ۶۰ کودک دبستانی به طور تصادفی در چهار گروه آزمایش و گروه کنترل (۲ گروه ازمایش، ۲ گروه کنترل) قرار گرفتند. گروه های ازمایش تحت تاثیر متغیر شعرخوانی و قصه گویی به صورت جداگانه تحت آموزش قرار گرفتند به دلیل اینکه تاثیر شعرخوانی و قصه گویی از یکدیگر تفکیک شود و گروه های کنترل هیچ مداخله ای دریافتنکردند. در پایان عملکرد تحصیلی تحت بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش های آزمون کلموگروف اسمیرنف، آزمون لوین و آزمون تحلیل کواریانس یک متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند و نتایج نشان داد که آموزش به شیوه ی شعرخوانی و بازی بر عملکرد تحصیلی موثر است و باعث افزایش میزان پیشرفت درسی شده است.

Keywords:

قصه گویی , شعرخوانی , عملکرد تحصیلی