تاثیر اعمال دوره های طولانی مدت گرسنگی و محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و ترکیب بدن در بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii Brandt ۱۹۶۹)

مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ بچه تاسماهیان سیبری (Acipenser baerii) به دورههای گرسنگی، محدودیت غذایی و غذادهی کامل به مدت ۸ هفته انجام گردید. در این تحقیق ۲۷۰ عدد بچه ماهی در قالب سه تیمار (به همراه سه تکرار) در ۹ مخزن فایبرگلاس توزیع شد. در ابتدا و انتهای آزمایش از هر تکرار ۵ قطعه ماهی به صورت تصادفی جهت آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه نمونهبرداری شد. نتایج نشان داد که پارامترهای رشد در تاسماهی سیبری به صورت معنادار تحت تاثیر دورههای گرسنگی و محدودیت غذایی قرار میگیرند (۰۵/۰P < ). درصد رطوبت و چربی به صورت معناداری در تیمارهای مختلف اختلاف داشت (۰۵/۰P < )؛ به نحویکه بالاترین درصد رطوبت و چربی به ترتیب در تیمار گرسنه و تغذیه کامل شده مشاهده گردید. محتوای پروتئین در تیمار گرسنه به صورت معناداری کمتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰P < ) در حالیکه در محتوای خاکستر لاشه اختلاف معناداری مشاهده نگردید (۰۵/۰P > ). نتایج نشان داد که کاهش وزن تاسماهی سیبری در دوران کمبود غذایی، به علت مصرف ذخایر چربی و سپس منابع پروتئینی بدن و جایگزینی آن با آب است. به بیان دیگر، در دوران کمبود غذایی، تاسماهی سیبری ذخایر پروتئینی را نسبت به چربی ها بهتر حفظ می کنند. Brandt ۱۹۶۹

Keywords:

Siberian sturgeon , Starvation , Restricted feeding , Growth , Carcass analysis , تاسماهی سیبری , گرسنگی , غذادهی محدود , رشد , ترکیب لاشه