بررسی عوامل موثر بر خواب آلودگی دانشجویان در کلاس درس

زمینه و هدف: دانشگاه علوم انتظامی با امکانات آموزشی و فیزیکی مناسب و بهره گیری از اساتید متخصص و صرف هزینه های هنگفت در جهت تربیت پلیسی متخصص و متعهد تلاش می نماید، ولی اگر دانشجویان در کلاس خواب آلود باشند و هوشیاری لازم را نداشته باشند، موجب اتلاف این همه زحمت و هزینه می شوند. تحقیق حاضر در جهت بررسی این موضوع، تلاش کرده تا راه حل های علمی و تجربی برای جلوگیری از خواب آلودگی در کلاس درس ارائه نماید. مواد و روش ها: با بررسی نظریات علمی، ۷ فرضیه استخراج شد که به روش پیمایشی و با طراحی سه پرسشنامه محقق ساخته برای سه نمونه پاسخگو که شامل ۳۵۲ دانشجوی دانشگاه علوم انتظامی، ۶۰۲ استاد و ۷۶ فرمانده صف بود، اطلاعات لازم جمع آوری گردید. یافته ها: دانشجویان اظهار داشته اند در تعدادی از کلاس های درس خواب آلود هستند، ۲۸ به میزان زیاد و فقط ۲۲ گفته اند به میزان کمی در کلاس درس خواب آلود هستند. ۵،۱۴ اساتید هم معتقدند دانشجویان به میزان زیاد در کلاس درس خواب آلود هستند. نتیجه گیری و پیشنهادها: در بررسی فرضیات، تاثیر کلاس های گرم، کم نور و ساکت بر خواب آلودگی تاییدگردید. روش سخنرانی بیشتر از سایر روش های تدریس (پرسش و پاسخ، و حفظ و تکرار) موجب خواب آلودگی دانشجویان می شود. کلاس های تئوری بیشتر از کلاس های عملی و میدانی موجب خواب آلودگی می گردند. در کل از ۷ فرضیه تحقیق ۶ فرضیه تایید و تاثیر میزان نشاط از نظر هر سه گروه پاسخگو رد شد. از جمله پیشنهادهای تحقیق برای کاهش خواب آلودگی دانشجویان در کلاس، رنگ آمیزی کلاس ها با رنگ های گرم، افزایش زمان خواب دانشجویان، کاهش فعالیت های دانشجویان قبل از شروع کلاس، استفاده از روش تدریس پرسش و پاسخ در کلاس ها و ترکیبی از دروس نظری و عملی در روز بود.

Keywords:

مدیریت آموزشی , خواب آلودگی , دانشجوی پلیس , دانشگاه علوم انتظامی , برنامه ریزی درسی , روش تدریس