مروری بر تجارب کشورهای مجاور ایران در پرورش تیلاپیا

تیلاپیا نام عمومی اعضاء خانواده ماهیان سیکلید (سیچلاید) ماهیان با بیش از ۱۶۰۰ گونه مختلف است. بسیاری از گونه های این خانواده به عنوان ماهیان زینتی شناخته می شوند و برخی از آن ها ارزش تجاری دارند. معرفی تیلاپیا به قاره آسیا از سال ۱۹۳۰ با وارد کردن گونه تیلاپیای موزامبیک Oreochromis mossambicus به جاوه اندونزی به عنوان ماهی زینتی آغاز شده و در حال حاضر در بیش از ۱۳۵ کشور جهان پرورش داده می شود. مهم ترین شاخصه های پرورشی این ماهیان رشد سریع، مقاومت بالا در برابر طیف وسیعی از شرایط زیست محیطی، مقاومت نسبت به بیماری ها و استرس، تحمل بالا نسبت به کیفیت پایین آب و آمونیاک زیاد، قدرت تولیدمثل زیاد و دوره کوتاه تولیدمثلی در اسارت و نیاز کم تغذیه ای است. در ایران مطالعات در زمینه تیلاپیای پرورشی از پاییز ۱۳۸۷ در مرکز تحقیقات ملی آبزیان آب های شور در حومه شهرستان بافق استان یزد آغاز شده و با اجرای طرح های تحقیقاتی متعدد، دانش فنی راه اندازی چرخه کامل تولید این ماهی به دست آمده است. علی رغم تقاضای فراوان، معرفی این آبزی به صنعت آبزی پروری کشور با ممانعت محیط زیستی روبرو است. برای رفع این نگرانی ها راه کارها و تکنیک های متعدد ارائه شده است. یکی از نگرانی های مطرح شده برای توسعه پرورش این ماهی، احتمال ورود آن به منابع آبی کشور از جمله دریای خزر می باشد. در این زمینه باید توجه داشت که کشورهای همسایه ایران از جمله کشورهای حاشیه خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر سال های بسیاری است که به فعالیت در زمینه تیلاپیا و پرورش آن پرداخته اند. در مقاله حاضر به طور اجمالی به فعالیت های مذکور در برخی کشورهای همسایه ایران پرداخته شده است.

Keywords:

Tilapia , Iran , Neighboring Countries , Culture. , تیلاپیا , ایران , کشورهای مجاور , پرورش , سیچلاید ماهیان.