بررسی بیولوژیکی میگوی (macrobrachium nipponense (de haan،۱۸۴۹ در رودخانه سیاه درویشان، استان گیلان

در مطالعه حاضر میگوی ماکروبراکیوم نیپوننز برای اولین بار از نظر بیوسیستماتیکی در رودخانه سیاه درویشان واقع در استان گیلان بررسی شد. بدین منظور تعداد ۸۱۳ نمونه از جمعیت های سه ایستگاه بالادست، میان دست و پایین دست رودخانه در فصول پاییز و زمستان ۱۳۹۰ و بهار ۱۳۹۱ بررسی شدند. نمونه ها با توجه به توصیف گونه Salman et al. در سال ۲۰۰۶، ماکروبراکیوم نیپوننز شناسایی و برای تایید، ۲۲ نمونه برای دکتر De Grave در موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد انگلستان فرستاده شد. تعداد تخم ها از ۵۰۱ تا ۳۵۷۸، نسبت جنسی نر به ماده ۱ به ۱/۴، تعداد دندانه های شکمی رستروم ماده ها و نرها صفر تا ۶، تعداد دندانه های پشتی رستروم ماده ها ۸ تا ۱۸ و نرها از ۱۰ تا ۱۸ متغییر بود. همبستگی مثبت بین طول کل و وزن مرطوب برای نرها (۰/۹۵=R) و ماده ها (۰/۹۱=R) برآورد شد. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد (۰/۰۵>p) که میانگین وزن، طول کل، طول کاراپاس در جنس نر از ماده های بدون تخم بیش تر ولی از ماده های تخم دار کم تر و میانگین طول کارپوس، مروس، پروپودوس و پالم در جنس نر از ماده های بدون تخم و تخم دار بیش تر است.

Keywords:

میگو , Macrobrachium nipponense , دندانه های رستروم , همبستگی مثبت