تبیین مولفه های منظر شهری نمایشی، با رویکرد تاریخی به واژه شناسی نمایش و تماشاخانه در ایران

نمایش هنر در لحظه جاری بودن است، درخششی که در یک آن تمام وجود نمایشاگر و تماشاگر را به تجربه ای خارق العاده دعوت میکند. در منظر شهری نیز تعاملی از این دست اما غیرمنتظره میان آنچه روی می دهد و آنچه انسان درک می کند، اتفاق می افتد. همین موضوع پژوهشگر را بر آن می کند که در مقام قیاس و تبیین مبانی دو متغییر منظر شهری و منظر نمایشی پژوهش کند. هدف از این پژوهش ایجاد نوعی نگاه جدید نسبت به منظر شهری در دنیای ادراک از رویدادهای غیرمنتظره میان انسان و کالبد شهریست. روش تحقیق براساس موضوع مطرح شده، تحلیل محتوای کیفی توصیفی- تاریخی است، و داده ها از منابع کتابخانه ای و نظری استخراج و مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش سعی بر آن بوده است که شهر به مثابه تماشاخانه ای تصویر شود تا در آن روابط انسانی و مناظر شهری روایتگر هویت و حس مکان باشند.

Keywords:

منظر شهری , تماشاخانه , نمایش , عینیت , ذهنیت