اثربخشی آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی، برشادی دختران نوجوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی، بر شادی دختران نوجوان، به صورت یک مطالعه ی آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و توام با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادرانی که دانش آموز دختر نوجوان داشتند و خود دانش آ»وزان دختر که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند، بود که ۳۲۷ نفر از آنها به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت سنجش دقیق ترمیزان شادی مادران، پرسشنامه شادی آکسفورد میان آنها توزیع شد و ۳۰ نفر از مادرانی که نمره پایینی در پرسشنامه کسب کرده بودند، به همراه دانش آموز دخترشان انتخاب شده و به صورت تصادفی به گروه هیا آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مادران گروه آزمایش در طی ۸ جلسه دوساعته آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی براساس الگوی شادی سلیگمن و فوردایس را دریافت کردند، در حالیکه مادران گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. از دانش آموزان دو گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. نتایج تحلیل واریانس در نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه ۲۱ با طرح اندازه گیری مکرر، آزمون ماچولی و آزمون تعقیبی LSD نشان داد که آموزش والدگری مثبت مبتنی بر شادی به مادران، موجب شده است که شادی دختران نوجوان به طور معنادار افزایش یابد و آزمون پیگیری نیز پس از دوماه نشان داد که این تغییرات از پس آزمون تا پیگیری ثابت بوده است.

Keywords:

والدگری مثبت , شادی , نوجوان