اثربخشی درمان شیاختی- رفتاری بر اضطراب کریوا در پرستاران

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب کرونا در پرستاران می باشد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل ۴۰ نفر از (۲۰ نفر گواه و ۲۰ نفر آزمودنی) پرستاران بیمارستان فامیلی شهرستان رشت واقع در استان گیلان در سال ۱۳۹۹ می باشد. نمونه گیری در پژوهش حاضر به روش در دسترس بود. برای جمع آوری اطلاعات از (پرسشنامه اضطراب کرونا ۱۳۹۸) (CDAS)) استفاده گردید و همچنین پروتکل درمانی درمان شناختی- رفتاری (CBT) بر روی گروه آزمودنی در ۹ جلسه دوساعته بصورت گروهی اجرا گردید. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن بود که این پروتکل درمانی بر اضطراب کرونا تاثیر معنی داری دارد. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت با این آموزش ها می توان از اضطراب به وجود آمده براساس این اپیدمی جلوگیری نمود، با توجه به اثرگذاری درمان شناختی- رفتاری در پرستاران به مطالعات اندک، می توان این پروتکل درمانی را در مشاغل حساس مورد ارزیابی قرار داد.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , اضطراب کرونا , پرستاران