اثربخشی شیوه های فرزندپروری به مادران در بهبود مسئولیت پذیری دختران نوجوان

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر آموزش شیوه های فرزندپروری به مادران در بهبود مسئولیت پذیری فرزندان دختر نوجوان بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود که از بین مادران دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش وپرورش منطقه ۴ تهران نمونه ای به حجم ۴۰ نفر از مادران این دانش آموزان به شیوه در دسترس انتخاب و  به صورت تصادفی در دو گروه  ۲۰ نفره آزمایش و گواه جایگزین و گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل آموزش شیوه های فرزندپروری قرار گرفت. پیش از انجام مداخلات درمانی روی مادران، دختران هر دو گروه این مادران به پرسشنامه مسئولیت پذیری کرمی و نعمتی (۱۳۸۶) را اجرا و پس از گذشت هفت جلسه ۹۰ دقیقه ای مجددا از دختران هر دو گروه به صورت هم زمان به پرسشنامه مسئولیت پذیری پاسخ دادند که داده ها با استفاده از Spss-۱۹ و با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش شیوه های فرزندپروری به مادران در خرده مقیاس های خود مدیریتی، نظم دهی، قانون مندی، امانت داری و وظیفه شناسی در گروه آزمایش افزایش یافته است (۰۰۱/۰p<) و در خرده مقیاس های سازمان یافتگی و پیشرفت گرایی تاثیر چندانی نداشت (۰۵/۰ p>). نتیجه گیری:  نتایج نشان داد که آموزش شیوه های فرزندپروری به مادران در گروه آزمایش باعث بهبود مسئولیت پذیری در نمونه مورد پژوهش شده است.

Keywords:

Parenting Practices , Accountability , Teenage Girls , شیوه های فرزندپروری , مسئولیت پذیری , دختران نوجوان